Debelenmeyi çok çok iyi bilirim ben…Yalnızlığı, umutsuzluğu, körlüğü, aptallığı ve hayallerin imkansızlığını…
Şimdi meydan okuyorum her şeye…
Belki de dönerim yine bir gün diyorum, açık kapılar bırakarak ve büyük bir nefretle…
Dönmem bir daha o boklu günlere diyorum inatla…Mutluyum, iyiyim…
Döndürür belki hayat, kader…Daha olmadıysam…Ama en mutlu günlerim buymuş diyerek…
Dönerim! Dalga geçmelere de inat, gülerek…
Gel diyorlar bana, su burada çok daha güzel…gel…
Aptalca hayaller onlar, gitme, söyleme, sen öyle değilsin…
Geri zekalısın diyorlar, gülüyorlar, kibir dağların, egoların, aptalca meydan okumaların, imkansız hayallerin var…Salaksın sen…Evet diyorum…
Ama mutluyum diyorum böyle, bunları yenebilirim daha çok çalışarak….Ama debelenmeyi, yenmeyi, bokun içinden çıkmayı ancak deneyebiliyorum…Ama pek pek mümkün değil…
Nasrettin hoca misali diyorum içimden ya tutarsa…Göl arıyorum kendime yoğurt kovalarıyla..
Umut Kırıcılar
Umutları kıran herkesi kov gitsin…Dönmek istemiyorum de…
“Tıpkı dünya ne kadar kötüymüş” diyen kör gözlerimi bıraktığım gibi…
İnsanlar kötü, her şey kötü….Gözlerimiz körmüş…
Çünkü biz kötüleri görmeye alışmışız. Her şey onlarda demişiz, onurumuzu bırakarak onlara gitmişiz, oynamışız, eğilmişiz…
Bazen bir aşk olmuş oynadığımız, bazen bir eş, bazen imkanlar, bazen de patron…Daha neler neler…
HEY SEN !
Debelenme, kimse beni anlamıyor deme…Sen bile anlamamışsın kendini daha…O yüzden mutsuzsun…Onlar seni neden anlasın…Sen bile inanmamışsın, onlar neden inansın…
Güzel bakmayı dene…Eğer güzel bakarsan, güzel insanları göreceksin…
Kimse aptal değildir hayatta, 2 yaşında çocuğa bile oynama…Eğer güzel bakmayı, gönlünle konuşmayı öğrenirsen herkes dinler seni…
Dinlemeyenler…Onlar senin harcın değil, bırak boklu dünyalarında ve saraylarında ölsünler…
Tüm bunları düşün ve çıkmayı dene…Olmadı sorun değil, denedim dersin…Ama arkana baktığında mutlu bir insan olduğunu göreceksin…Bu bile paradan, puldan, her şeyden değerli…Hayal çok güzel bir şey hala…
Reçetesi şu: Sadece güzel niyet, iyi bir insan olmak ve inanmak…Her şey açık ve net… Ağzınla değil, gönlünle konuş…
İnsan en çok kendinden korkar, cesaretle kendi üstüne git…Ne depresyonu?
Sevgiler…
PashazadeRagıp
ErkekMagazin.com
“Bir baba şefkati gibi”